Umowy franczyzowe stanowią fundament współczesnej gospodarki, umożliwiając dynamiczny rozwój przedsiębiorstw na całym świecie. Dzięki franczyzie, lokalni przedsiębiorcy mogą skorzystać z renomy i know-how dużych, uznanych marek, jednocześnie przyczyniając się do ich ekspansji. Niemniej jednak, jak każda współpraca biznesowa, franczyza niesie ze sobą ryzyka, zarówno dla franczyzodawcy, jak i dla franczyzobiorcy. Kluczem do ich minimalizacji są odpowiednie zabezpieczenia wierzytelności. Z perspektywy franczyzodawcy, stanowią one gwarancję, że franczyzobiorca będzie w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań, a z perspektywy franczyzobiorcy - ochronę jego inwestycji. Przyjrzyjmy się najczęściej stosowanym zabezpieczeniom wierzytelności w umowach franczyzowych i zrozumiejmy, dlaczego są one tak istotne.
Kaucja zabezpieczająca: szybka i skuteczna ochrona
Natomiast na przykładzie branży gastronomicznej do kosztów związanych z przystąpieniem do franczyzy należy również kaucja gwarancyjna. Chociaż polskie prawo nie precyzuje jej dokładnie, ogólnie uznaje się, że jest to kwota pieniężna złożona jako zabezpieczenie spełnienia zobowiązań i rekompensata w przypadku ich niewykonania. Stanowi więc ona formę zabezpieczenia finansowego dla franczyzodawcy. Kaucja gwarancyjna w ramach franczyzy może podlegać opodatkowaniu PIT i VAT, w zależności od postanowień umowy franczyzowej. W przypadku niewywiązania się z umowy przez franczyzobiorcę, franczyzodawca ma bezpośredni dostęp do tych środków. Kaucja nie wymaga skomplikowanych procedur prawnych, co czyni ją atrakcyjnym wyborem dla obu stron. Dla franczyzodawcy jest to szybkie i efektywne zabezpieczenie, które minimalizuje ryzyko finansowe.
Weksel in blanco: narzędzie o dużej mocy
Kolejnym popularnym zabezpieczeniem jest weksel in blanco. To narzędzie daje franczyzodawcy silną pozycję w przypadku problemów finansowych franczyzobiorcy. Podpisany weksel, bez wpisanej kwoty, może być wypełniony przez franczyzodawcę, jeśli franczyzobiorca nie wywiąże się ze swoich zobowiązań. Weksel stanowi formalny dokument, który może być szybko egzekwowany na drodze wekslowej, co jest mniej czasochłonne i kosztowne niż tradycyjne postępowanie sądowe.
Weksel wzbudza liczne obawy z powodu swojej "bezwzględnej" natury. Chociaż jest powiązany z umową, którą zabezpiecza, działa samodzielnie.
W praktyce, aby uzyskać zapłatę na podstawie weksla, wystarczy przedłożyć sądowi oryginalny, wypełniony dokument. Po kilku tygodniach sąd wydaje nakaz zapłaty na podstawie tego dokumentu w ramach postępowania nakazowego. Taki nakaz stanowi mocne narzędzie wobec dłużnika, który często dowiaduje się o nim dopiero wtedy, gdy komornik zajmuje środki na jego rachunkach bankowych, zanim zorientuje się, że rozpoczęto przeciwko niemu postępowanie sądowe.
Dodatkowo, dłużnik nie ma możliwości obrony, argumentując, że umowa zabezpieczona wekslem jest nieważna, wadliwa, lub że roszczenie z niej wynikające uległo przedawnieniu.
W kontekście umowy franczyzy, wystawienie weksla in blanco może prowadzić do kontrowersyjnych sytuacji, które budzą wiele wątpliwości i sporów prawnych. Oto przykład takiej kontrowersyjnej sytuacji:
Weźmy na warsztat sytuację, w której franczyzodawca i franczyzobiorca zawarli umowę franczyzową, w której franczyzobiorca zgodził się wystawić weksel in blanco jako zabezpieczenie dla zobowiązań wynikających z umowy. Weksel ten miał służyć jako forma gwarancji na pokrycie potencjalnych należności, takich jak opłaty licencyjne, koszty marketingowe czy inne zobowiązania finansowe.
Po pewnym czasie, z różnych powodów, w tym problemów finansowych czy sporów dotyczących wykonania umowy, franczyzodawca postanowił zrealizować weksel. W trakcie procesu realizacji weksla, franczyzobiorca odkrył, że dokument został wypełniony na kwotę znacznie przekraczającą wartość rzeczywistych zobowiązań, co sugerowało nadużycie ze strony franczyzodawcy.
Weksel in blanco, jako dokument zabezpieczający jest z zasady abstrakcyjny, co oznacza, że jest niezależny od umowy, którą zabezpiecza. Franczyzobiorca mógł argumentować, że nie powinien być zobowiązany do płacenia kwot, które nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistych zobowiązaniach umownych, zwłaszcza że wysokość wypełnionego weksla przekraczała pierwotnie ustalone zobowiązania.
Franczyzobiorca zarzucił franczyzodawcy, że doszło do nadużycia poprzez wypełnienie weksla na kwotę wyższą niż rzeczywiste należności. To rodzi pytanie o granice możliwości dochodzenia roszczeń na podstawie weksla in blanco i o to, czy franczyzodawca miał prawo żądać takich kwot.
W obliczu sporu, sąd musiał zbadać, czy umowa franczyzowa rzeczywiście przewidywała takie zabezpieczenie i czy wysokość kwoty weksla była zgodna z umową. Sprawdzano również, czy franczyzobiorca miał możliwość negocjowania warunków weksla lub czy był on wymuszony w sposób nieuczciwy.
Franczyzobiorca mógł próbować bronić się przed egzekucją weksla, argumentując, że umowa została zmieniona lub rozwiązana w sposób nieformalny, co mogło wpłynąć na zasadność żądania płatności. Mogło to obejmować badanie, czy pierwotna umowa franczyzowa była rzeczywiście ważna w chwili wystawienia weksla i czy umowa została prawidłowo rozwiązana.
Poręczenie: zabezpieczenie przez trzecią stronę
Poręczenie jest kolejnym, często stosowanym mechanizmem zabezpieczającym. Osoba trzecia, zwykle wspólnik lub członek rodziny franczyzobiorcy, zobowiązuje się do spłaty długu w przypadku jego niewypłacalności. Poręczenie zwiększa bezpieczeństwo franczyzodawcy, gdyż zobowiązania dłużnika są wspierane przez dodatkowy majątek poręczyciela. To rozwiązanie jest szczególnie korzystne, gdy franczyzobiorca nie dysponuje wystarczającym majątkiem na zabezpieczenie swoich zobowiązań.
Jednym z kontrowersyjnych aspektów poręczenia jest określenie zakresu odpowiedzialności poręczyciela. Jeśli poręczenie nie jest precyzyjnie określone w umowie, mogą wystąpić spory co do tego, jakie zobowiązania są objęte poręczeniem. Poręczyciel, np. osoba fizyczna związana z franczyzobiorcą, może kwestionować zakres swojej odpowiedzialności, zwłaszcza jeśli zostanie mu przedstawione do zapłaty zobowiązanie wykraczające poza umowę.
Kontrowersje mogą również wynikać ze zmiany warunków umowy franczyzowej. Jeśli umowa franczyzowa zostaje zmieniona, np. poprzez renegocjację warunków finansowych lub zmiany w strukturze umowy, poręczenie może stać się niewłaściwe lub niewystarczające. Poręczyciel może argumentować, że jego odpowiedzialność powinna być dostosowana do nowych warunków, zwłaszcza jeśli zmiana umowy zwiększa ryzyko lub wartość zobowiązań.
W sytuacji, gdy franczyzobiorca nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, a franczyzodawca decyduje się na realizację poręczenia, mogą pojawić się spory dotyczące sposobu jego egzekucji. Poręczyciel może podważać zasadność roszczeń, argumentując, że nie zostały spełnione wymagania formalne lub że franczyzodawca nie wyczerpał wszystkich możliwości dochodzenia roszczeń od franczyzobiorcy przed sięgnięciem po poręczenie.
Kontrowersje mogą wynikać także z zarzutów o nadużycie. Poręczyciel może twierdzić, że poręczenie zostało wykorzystane w sposób nieuczciwy, np. w sytuacjach, które nie były przewidziane w umowie, lub gdy franczyzodawca próbował wymusić na poręczycielu zapłatę kwot wyższych niż rzeczywiste zobowiązania franczyzobiorcy. W takim przypadku może dojść do sporów o to, czy poręczenie było wykorzystywane zgodnie z jego pierwotnym celem.
Poręczyciel może bronić się przed realizacją poręczenia, argumentując, że umowa franczyzowa została rozwiązana lub zmieniona w sposób nieformalny, co wpłynęło na zasadność dochodzenia roszczeń. Może też kwestionować istnienie zadłużenia lub jego wysokość, powołując się na nieprawidłowości w umowie lub procedurach egzekucyjnych.
Poręczenie w umowie franczyzy może prowadzić do różnych kontrowersji związanych z zakresem odpowiedzialności, zmianami umowy, egzekucją zobowiązań oraz potencjalnym nadużywaniem poręczenia. Kluczowe jest, aby umowa franczyzowa i poręczenie były precyzyjnie sformułowane, a także aby wszelkie zmiany i egzekucje były realizowane zgodnie z ustalonymi zasadami i przepisami prawnymi.
Hipoteka na nieruchomości: solidne zabezpieczenie o wysokiej wartości
Hipoteka na nieruchomości to jedno z najbardziej solidnych zabezpieczeń, szczególnie przy dużych inwestycjach franczyzowych. Franczyzobiorca może ustanowić hipotekę na swojej nieruchomości, co daje franczyzodawcy pewność, że w przypadku niewypłacalności będzie mógł zaspokoić swoje roszczenia z wartości nieruchomości. Proces ustanowienia hipoteki jest formalny i prawnie skomplikowany, ale zapewnia bardzo wysoką ochronę.
Jednym z kontrowersyjnych aspektów jest określenie zakresu hipoteki. Problemy mogą się pojawić, jeśli hipoteka nie jest odpowiednio opisana lub zabezpieczona, co może prowadzić do sporów o jej zakres. Franczyzobiorca może argumentować, że hipoteka obejmuje więcej niż rzeczywiste zobowiązania umowne, lub że jej wysokość została zawyżona. Ponadto, mogą wystąpić wątpliwości co do ważności hipoteki, jeśli nie została właściwie zarejestrowana lub jeśli dokumentacja jest niekompletna.
Zmiana warunków umowy franczyzowej może wpływać na ważność lub zakres ustanowionej hipoteki. Jeśli umowa jest renegocjowana lub zmieniana, franczyzobiorca może podnosić zarzuty, że hipoteka, która była odpowiednia dla pierwotnych warunków, nie odzwierciedla nowej sytuacji. Spory mogą dotyczyć tego, czy hipoteka nadal jest adekwatnym zabezpieczeniem i jakie zmiany są wymagane, aby dostosować ją do nowych warunków umowy.
Jeśli franczyzobiorca nie spełnia swoich zobowiązań, franczyzodawca może zdecydować się na realizację hipoteki, czyli dochodzenie roszczeń poprzez sprzedaż nieruchomości. Kontrowersje mogą powstać, jeśli procedura egzekucji nie jest przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi przepisami, lub jeśli franczyzobiorca kwestionuje wartość nieruchomości lub wysokość roszczeń. Franczyzobiorca może także argumentować, że proces egzekucji był niewłaściwy lub że należności zostały sztucznie zawyżone.
W sytuacji, gdy hipoteka jest realizowana, mogą pojawić się zarzuty dotyczące nadużycia, takie jak próby wykorzystania hipoteki do uzyskania korzyści, które nie są zgodne z pierwotnymi warunkami umowy. Franczyzobiorca może twierdzić, że franczyzodawca nadużył swoich praw, żądając zapłaty ponad rzeczywiste zobowiązania lub próbując sprzedać nieruchomość poniżej jej wartości rynkowej.
Franczyzobiorca może bronić się przed realizacją hipoteki, argumentując, że umowa franczyzowa została zmieniona lub rozwiązana w sposób nieformalny, co wpłynęło na zasadność zabezpieczenia. Może także kwestionować istnienie lub wysokość zadłużenia, powołując się na błędy w dokumentacji hipotecznej lub nieprawidłowości w procedurach egzekucyjnych.
Hipoteka na nieruchomości w umowie franczyzowej może prowadzić do licznych kontrowersji związanych z zakresem i ważnością hipoteki, zmianami w umowie, egzekucją zobowiązań oraz potencjalnym nadużywaniem zabezpieczenia. Kluczowe jest, aby hipoteka była prawidłowo ustanowiona i zarejestrowana, a wszelkie zmiany w umowie i procedury egzekucji były przeprowadzane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz zasadami uczciwego obrotu.
Zastaw na ruchomościach: elastyczne i efektywne rozwiązanie
Zastaw na ruchomościach, takich jak sprzęt czy wyposażenie lokalu franczyzowego, stanowi elastyczne i efektywne zabezpieczenie. Franczyzodawca ma możliwość zaspokojenia swoich roszczeń z wartości tych ruchomości, co stanowi szybki sposób na odzyskanie należności. Zastaw na ruchomościach jest szczególnie przydatny w branżach, gdzie sprzęt i wyposażenie mają znaczną wartość.
Kontrowersje mogą pojawić się, gdy zakres lub wartość zastawu na ruchomościach nie jest precyzyjnie określona. Jeśli zastaw obejmuje więcej ruchomości niż te rzeczywiście związane z umową, może dojść do sporów o to, czy zastaw jest adekwatny do zabezpieczonych zobowiązań. Franczyzobiorca może także podważać wartość ruchomości objętych zastawem, zwłaszcza jeśli są one narażone na szybkie zużycie lub spadek wartości.
Zmiana warunków umowy franczyzowej może wpłynąć na stosowność lub zakres ustanowionego zastawu. Jeśli umowa jest renegocjowana lub zmieniana, franczyzobiorca może argumentować, że zastaw, który był odpowiedni dla pierwotnych warunków, nie odpowiada nowym warunkom. Problemy mogą wynikać z konieczności dostosowania zabezpieczenia do zmienionych zobowiązań lub nowej wartości ruchomości.
Jeśli franczyzobiorca nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, franczyzodawca może zdecydować się na realizację zastawu, czyli dochodzenie roszczeń poprzez sprzedaż ruchomości. Kontrowersje mogą powstać, jeśli procedura egzekucji nie jest przeprowadzona zgodnie z obowiązującymi przepisami, lub jeśli franczyzobiorca kwestionuje wartość ruchomości lub wysokość roszczeń. Franczyzobiorca może także podważać prawidłowość działań franczyzodawcy związanych z przeprowadzeniem egzekucji.
Mogą wystąpić zarzuty dotyczące nadużycia, takie jak próby wykorzystania zastawu na ruchomościach do uzyskania korzyści niezgodnych z umową. Franczyzobiorca może twierdzić, że franczyzodawca nadużył swoich praw, żądając wartości wyższej niż rzeczywiste zobowiązania lub próbując sprzedać ruchomości poniżej ich wartości rynkowej.
Franczyzobiorca może bronić się przed realizacją zastawu, argumentując, że umowa franczyzowa została zmieniona lub rozwiązana w sposób nieformalny, co wpływa na zasadność zabezpieczenia. Może także kwestionować istnienie lub wysokość zadłużenia, powołując się na błędy w dokumentacji zastawu lub nieprawidłowości w procedurach egzekucyjnych.
Gwarancja bankowa: wysokie bezpieczeństwo od instytucji finansowych
Gwarancja bankowa to forma zabezpieczenia, która daje franczyzodawcy bardzo wysokie poczucie bezpieczeństwa. Bank zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty, jeśli franczyzobiorca nie wywiąże się ze swoich zobowiązań. Gwarancje bankowe są szczególnie ważne w dużych i długoterminowych umowach franczyzowych, gdzie ryzyko finansowe jest znaczące.
Jednym z kontrowersyjnych aspektów gwarancji bankowej jest określenie jej zakresu. Problemy mogą wystąpić, gdy zakres gwarancji nie jest precyzyjnie określony w umowie lub gdy bank nie precyzuje warunków, które muszą być spełnione, aby gwarancja została uruchomiona. Franczyzobiorca może kwestionować, czy kwota gwarancji odpowiada rzeczywistym zobowiązaniom lub czy warunki gwarancji zostały prawidłowo spełnione.
Zmiana warunków umowy franczyzowej może wpłynąć na stosowność lub zakres gwarancji bankowej. Jeśli umowa jest renegocjowana, franczyzobiorca może argumentować, że gwarancja bankowa, która była adekwatna do pierwotnych warunków, nie odzwierciedla nowych warunków. Problemy mogą wynikać z konieczności dostosowania gwarancji do zmienionych zobowiązań lub wartości gwarancji.
Jeśli franczyzobiorca nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań, franczyzodawca może zwrócić się do banku o realizację gwarancji. Kontrowersje mogą wystąpić, jeśli bank odmawia wypłaty kwoty z gwarancji, na przykład z powodu wątpliwości co do spełnienia warunków umowy lub błędów w dokumentacji. Franczyzobiorca może także kwestionować procedurę, w jakiej bank rozpatruje roszczenie lub decyzję banku o wypłacie środków.
Mogą pojawić się zarzuty dotyczące nadużycia związane z gwarancją bankową. Franczyzobiorca może twierdzić, że franczyzodawca próbował wykorzystać gwarancję bankową do uzyskania korzyści wykraczających poza rzeczywiste zobowiązania lub że bank działał w sposób niezgodny z umową gwarancyjną, np. poprzez wypłatę kwoty przekraczającej rzeczywiste roszczenia.
Franczyzobiorca może bronić się przed realizacją gwarancji bankowej, argumentując, że umowa franczyzowa została zmieniona lub rozwiązana w sposób nieformalny, co wpływa na zasadność gwarancji. Może także kwestionować istnienie lub wysokość zadłużenia, powołując się na błędy w dokumentacji gwarancyjnej lub nieprawidłowości w procedurach realizacji gwarancji.
Przewłaszczenie na zabezpieczenie: bezpośrednia kontrola nad majątkiem
Przewłaszczenie na zabezpieczenie to mechanizm, w którym franczyzobiorca przenosi własność określonego majątku na franczyzodawcę jako zabezpieczenie wykonania zobowiązań umownych. Po spełnieniu warunków umowy, własność wraca do franczyzobiorcy. To zabezpieczenie zapewnia franczyzodawcy bezpośrednią kontrolę nad majątkiem franczyzobiorcy, co zwiększa pewność wykonania zobowiązań umownych.
Budzącym wątpliwości aspektem przewłaszczenia na zabezpieczenie jest precyzyjne określenie zakresu oraz warunków przewłaszczenia. Problemy mogą wystąpić, jeśli umowa nie precyzuje, jakie ruchomości są objęte przewłaszczeniem, lub jeśli warunki przewłaszczenia są niejasne. Franczyzobiorca może kwestionować zakres zabezpieczenia, zwłaszcza jeśli obejmuje ono więcej ruchomości, niż było to ustalane, lub jeśli warunki przewłaszczenia nie zostały właściwie określone.
Zmiana warunków umowy franczyzowej może wpłynąć na skuteczność lub zakres przewłaszczenia na zabezpieczenie. Jeśli umowa jest renegocjowana lub zmieniana, może wystąpić potrzeba dostosowania przewłaszczenia do nowych warunków. Franczyzobiorca może argumentować, że przewłaszczenie, które było adekwatne dla pierwotnych warunków, nie odpowiada nowym wymaganiom, co może prowadzić do sporów o konieczność aktualizacji zabezpieczenia.
W sytuacji, gdy franczyzobiorca nie spełnia swoich zobowiązań, franczyzodawca może zdecydować się na realizację przewłaszczenia, czyli przejęcie posiadanych ruchomości. Kontrowersje mogą pojawić się, jeśli procedura przejęcia nie jest zgodna z umową lub obowiązującymi przepisami. Franczyzobiorca może kwestionować prawidłowość działań franczyzodawcy, w tym proces przejęcia, a także wartość ruchomości.
Wystąpić mogą również zarzuty dotyczące nadużycia związane z przewłaszczeniem na zabezpieczenie. Franczyzobiorca może twierdzić, że franczyzodawca nadużył swoich praw, np. poprzez przejęcie ruchomości wykraczających poza rzeczywiste zabezpieczenie lub próbę zbycia ruchomości poniżej ich wartości rynkowej.
Franczyzobiorca może bronić się przed realizacją przewłaszczenia, argumentując, że umowa franczyzowa została zmieniona lub rozwiązana w sposób nieformalny, co wpłynęło na zasadność przewłaszczenia. Może także kwestionować istnienie lub wysokość zobowiązań, powołując się na błędy w dokumentacji przewłaszczenia lub nieprawidłowości w procedurach egzekucyjnych.
Dlaczego te zabezpieczenia są najczęściej stosowane?
Każde z omówionych zabezpieczeń ma swoje unikalne zalety, które przyczyniają się do ich popularności. Są one skuteczne w egzekucji, co oznacza, że franczyzodawcy mogą szybko odzyskać swoje należności w przypadku niewypłacalności franczyzobiorcy. Zapewniają one wysokie bezpieczeństwo finansowe, minimalizując ryzyko związane z udzielaniem franczyzy. Ponadto, te mechanizmy są elastyczne i mogą być dostosowane do specyfiki działalności franczyzowej oraz wartości majątku franczyzobiorcy.
Franczyza, jako forma prowadzenia działalności gospodarczej, opiera się na wzajemnym zaufaniu i odpowiedzialności. Stosowanie odpowiednich zabezpieczeń wierzytelności jest niezbędne, aby zapewnić stabilność i sukces tego modelu biznesowego. Chroniąc interesy obu stron, zabezpieczenia te pozwalają na dynamiczny rozwój franczyzy, jednocześnie minimalizując ryzyko finansowe i operacyjne. Dzięki nim, zarówno franczyzodawcy, jak i franczyzobiorcy, mogą skupić się na rozwoju swojego biznesu, mając pewność, że ich współpraca opiera się na solidnych fundamentach.
Jak do zabezpieczeń wierzytelności ma się brak regulacji franczyzy na gruncie prawa polskiego?
W kraju bez wyraźnych regulacji dotyczących franczyzy, umowy franczyzowe mogą być mniej szczegółowe, co prowadzi do niejasności w zakresie zabezpieczeń takich jak przewłaszczenie na zabezpieczenie, gwarancja bankowa czy zastaw na ruchomościach. Brak jednoznacznych przepisów prawnych może skutkować brakiem standardów dotyczących precyzyjnego określenia zakresu zabezpieczeń, co może prowadzić do sporów między franczyzodawcą a franczyzobiorcą.
W przypadku braku regulacji dotyczących franczyzy, zmiany warunków umowy mogą być trudniejsze do uregulowania. Bez konkretnych przepisów dotyczących aktualizacji zabezpieczeń w odpowiedzi na zmiany w umowie, strony mogą mieć trudności w ustaleniu, jak dostosować przewłaszczenie, gwarancję bankową czy zastaw, aby odzwierciedlały nowe warunki. To może prowadzić do nieporozumień i sporów o to, jak i czy zabezpieczenia powinny zostać zmienione.
Bez regulacji dotyczących franczyzy, procedury realizacji zabezpieczeń mogą być mniej uregulowane. Na przykład, sposób przejęcia ruchomości w ramach przewłaszczenia na zabezpieczenie lub realizacji gwarancji bankowej może nie być jasno określony, co może prowadzić do kontrowersji. Brak formalnych przepisów może skutkować niepewnością co do procedur, co zwiększa ryzyko błędów lub nadużyć w procesie egzekucji zabezpieczeń.
Brak regulacji prawnych może zwiększać ryzyko nadużyć związanych z zabezpieczeniami. W kraju bez wyraźnych przepisów dotyczących franczyzy, mogą wystąpić przypadki, w których franczyzodawcy nadużywają swoich praw związanych z przewłaszczeniem, gwarancją bankową lub zastawem. Na przykład, mogą próbować przejąć więcej ruchomości niż wynika to z umowy lub żądać wypłaty gwarancji bankowej w sposób niezgodny z jej warunkami.
Franczyzobiorcy mogą mieć trudności w obronie swoich interesów w sytuacji braku regulacji dotyczących franczyzy. Bez wyraźnych przepisów, które regulowałyby zasady dotyczące przewłaszczenia, gwarancji bankowej czy zastawu, franczyzobiorcy mogą mieć problem z kwestionowaniem zasadności zabezpieczeń lub obroną swoich praw przed egzekucją. Mogą mieć trudności w udowodnieniu, że umowa została zmieniona lub rozwiązana w sposób nieformalny, co wpływa na zasadność zabezpieczenia.
Brak regulacji dotyczących franczyzy może wpływać na stosowanie i egzekwowanie różnych form zabezpieczeń, takich jak przewłaszczenie na zabezpieczenie, gwarancja bankowa czy zastaw na ruchomościach. W szczególności może prowadzić do niejasności co do zakresu i warunków zabezpieczeń, trudności w aktualizacji umowy, problemów z realizacją zabezpieczeń, ryzyka nadużyć oraz utrudnień w obronie praw franczyzobiorcy. W takich warunkach, strony umowy powinny szczególnie starannie określać warunki zabezpieczeń i przestrzegać zasad przejrzystości oraz rzetelności w umowach.
